สายฝนในสวนดอกไม้
ในสวนเล็กๆ กลางเมืองใหญ่ มีมิตรภาพและความสุขที่เติบโตท่ามกลางดอกไม้ ความรักและการดูแลที่ผ่านพ้นทุกอุปสรรค สายฝนจะเยียวยาทุกหัวใจให้กลับมาเบ่งบานอีกครั้ง
ผู้เข้าชมรวม
63
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
เนยเป็นเจ้าของสวนดอกไม้เล็กๆ ที่แสนงดงาม เธอใช้เวลาแต่ละวันดูแลดอกไม้ด้วยความรักและหมั่นคอยใส่ใจ วันหนึ่ง ขณะที่เนยกำลังรดน้ำดอกไม้ ก็มีเด็กชายเล็กๆ ชื่อว่า ก้อนเมฆ มาเยี่ยมชมสวน
ก้อนเมฆเป็นเด็กที่เฉยชาและเศร้า เขามักจะมานั่งเงียบๆ ที่สวนดอกไม้ ไม่พูดจากับใครแม้แต่คำเดียว แต่เนยก็ไม่ปริปากถาม ทุกๆ วัน เธอเล่าถึงวิธีการดูแลดอกไม้ให้กับก้อนเมฆฟัง พลางหว่านรดดอกไม้ไปด้วย
วันหนึ่ง ฝนตกหนัก เนยเห็นก้อนเมฆนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ในมือกำดอกไม้ที่เธอปลูก "ดอกไม้ต้องการน้ำฝนเพื่อเติบโต" เนยกล่าวอย่างอ่อนโยน ก้อนเมฆเงยหน้าขึ้นมองเนย น้ำตาเริ่มไหลลงมา
"ผมคิดถึงแม่" ก้อนเมฆพูดเบาๆ แม่ของก้อนเมฆจากไปไม่นาน ทำให้เขาไม่สามารถหาความสุขได้อีกต่อไป
เนยก้มลงมาใกล้ๆ "แม้ว่าดอกไม้ต้องผ่านความยากลำบาก แต่มันก็ยังมีความสามารถในการเบ่งบาน ทุกความเจ็บปวดคือการเติบโต ไม่ว่าเราจะเจออะไรก็ตาม"
หลังจากวันนั้น ก้อนเมฆเริ่มมาช่วยเนยดูแลสวนดอกไม้ เมื่อเวลาผ่านไป ดอกไม้ในสวนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และความเศร้าของก้อนเมฆก็เริ่มหายไป เขาเรียนรู้ว่าความรักและการดูแลไม่เพียงแค่มอบให้ดอกไม้ แต่ยังสามารถเยียวยาใจคนได้ด้วย
ทุกครั้งที่ฝนตก ก้อนเมฆจะยิ้ม และนึกถึงความรักที่เขาได้รับจากสวนดอกไม้เล็กๆ แห่งนั้น และในที่สุด เขาก็ได้พบว่าความสุขไม่ได้หายไป แต่มันซ่อนอยู่ในสายฝนและดอกไม้ที่เขาได้เรียนรู้ที่จะรักและดูแล
**ขอบคุณ:** ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามเรื่องราวของเนยและก้อนเมฆ หวังว่าเรื่องราวนี้จะเป็นแรงบันดาลใจให้ท่านค้นพบความสุขในทุกวันของชีวิต
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
​เนย​เป็น​เ้าอสวนอ​ไม้​เล็ๆ​ ที่​แสนาม ​เธอ​ใ้​เวลา​แ่ละ​วันู​แลอ​ไม้้วยวามรั​และ​หมั่นอย​ใส่​ใ วันหนึ่ ะ​ที่​เนยำ​ลัรน้ำ​อ​ไม้ ็มี​เ็าย​เล็ๆ​ ื่อว่า ้อน​เม มา​เยี่ยมมสวน
้อน​เม​เป็น​เ็ที่​เยา​และ​​เศร้า ​เามัะ​มานั่​เียบๆ​ ที่สวนอ​ไม้ ​ไม่พูาับ​ใร​แม้​แ่ำ​​เียว ​แ่​เนย็​ไม่ปริปาถาม ทุๆ​ วัน ​เธอ​เล่าถึวิธีารู​แลอ​ไม้​ให้ับ้อน​เมฟั พลาหว่านรอ​ไม้​ไป้วย
วันหนึ่ ฝนหนั ​เนย​เห็น้อน​เมนั่อยู่​ใ้้น​ไม้​ให่ ​ในมือำ​อ​ไม้ที่​เธอปลู "อ​ไม้้อารน้ำ​ฝน​เพื่อ​เิบ​โ" ​เนยล่าวอย่าอ่อน​โยน ้อน​เม​เยหน้าึ้นมอ​เนย น้ำ​า​เริ่ม​ไหลลมา
"ผมิถึ​แม่" ้อน​เมพู​เบาๆ​ ​แม่อ้อน​เมา​ไป​ไม่นาน ทำ​​ให้​เา​ไม่สามารถหาวามสุ​ไ้อี่อ​ไป
​เนย้มลมา​ใล้ๆ​ "​แม้ว่าอ​ไม้้อผ่านวามยาลำ​บา ​แ่มัน็ยัมีวามสามารถ​ในาร​เบ่บาน ทุวาม​เ็บปวือาร​เิบ​โ ​ไม่ว่า​เราะ​​เออะ​​ไร็าม"
หลัาวันนั้น ้อน​เม​เริ่มมา่วย​เนยู​แลสวนอ​ไม้ ​เมื่อ​เวลาผ่าน​ไป อ​ไม้​ในสวน​เพิ่มึ้น​เรื่อยๆ​ ​และ​วาม​เศร้าอ้อน​เม็​เริ่มหาย​ไป ​เา​เรียนรู้ว่าวามรั​และ​ารู​แล​ไม่​เพีย​แ่มอบ​ให้อ​ไม้ ​แ่ยัสามารถ​เยียวยา​ใน​ไ้้วย
ทุรั้ที่ฝน ้อน​เมะ​ยิ้ม ​และ​นึถึวามรัที่​เา​ไ้รับาสวนอ​ไม้​เล็ๆ​ ​แห่นั้น ​และ​​ในที่สุ ​เา็​ไ้พบว่าวามสุ​ไม่​ไ้หาย​ไป ​แ่มัน่อนอยู่​ในสายฝน​และ​อ​ไม้ที่​เา​ไ้​เรียนรู้ที่ะ​รั​และ​ู​แล
**อบุ:** อบุผู้อ่านทุท่านที่ิาม​เรื่อราวอ​เนย​และ​้อน​เม หวัว่า​เรื่อราวนี้ะ​​เป็น​แรบันาล​ใ​ให้ท่าน้นพบวามสุ​ในทุวันอีวิ
ผลงานอื่นๆ ของ บอทปากกามาร ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ บอทปากกามาร
ความคิดเห็น